مشاهیر خانواده ملکی- استاد صاحبعلی ملکی

استاد "صاحبعلی ملکی"در سال 1316 در قروه،چشم بدنیا گشود،از اوایل کودکی چشمانش گلهای رنگارنگ فرشهای دست بافت را رج میزد و در جوانی دستهایش با چوبهای متنوع پنجه نرم مینمود، سالها بعد خلاقیت و ذوقش را در طراحی و معماری و خلق بناهای ماندگار نمایان ساخت ،توان و مدیریتش در صنعت سنگ و معدن توام باکارآفرینی و آشتغال و بکارگیری جمع کثیری ازجوانان جویای کار شهرمان  شمه ای کوچکی ازهنرش بود

وی کار ادبی خود را از سال 1350 در انجمن ادبی قروه آغاز نمود ، سپس در انجمنهای ادبی استانهای همجوار خصوصا انجمن مطرح و خوشنام ادبی همدان ادامه داد، علاوه بر فعالیتهای ادبی، در سال 1360 با آغاز به کار انجمن خوشنویسان ایران در قروه کار خوشنویسی را به صورت جدی تا دریافت درجه عالی به راهنمایی استاد "عزیزالله گلکارزاده "ادامه داد.

اوضاع وشرایط سیاسی و اجتماعی و اقتصادی در دوران مختلف زندگیش در خلق آثار فاخر و ارزشمند هنریش بسیار تاثیرگذار بود ،تلفیق درست حس با ذوقش با پشتوانه استعداد ذاتیش همواره موجب موفقیت روزافزون استاد درهمه عرصه های فعالیت های هنری و ادبی و علمیش بوده است.

او در سال 1369 به تهران رفت و از محضر اساتید بلند مرتبه انجمن خوشنویسان ایران، استاد "عباس اخوین" برای خط نستعلیق و استاد "اسرافیل شیرچی" برای خط شکسته بهره جست و همزمان در انجمن های ادبی خواجو، کمال، صائب، سخنوران، دانشوران و مولانا به عضویت پذیرفته شد و سالیست که در جلسات انجمن پژوهشی «آفتاب حقیقت »شرکت مینماید و از محضر استاتید سخن بهره می جوید.

«استاد صاحبعلی ملکی» در سال 1371 موفق به دریافت درجه ممتاز در مراتب خوشنویسی گردید و سپس شروع به خلق آثاری با تلفیق چوب و خط (تراشه) نمود که ثمره آن در نمایشگاه متعدد انفرادی و گروهی به نمایش گذاشته شده است.

صاحبعلی ملکی با تخلص "صاحب" ده ها جلد از آثار فاخر و سروده های خود را در قالبهای مختلف شعری همچون غزل، قصیده، دوبیتی، مثنوی و همچنین قالبهای نوین شعری خصوصا قالب نیمایی بنامهای "پگاه"، "پرواز"، "پیام" و "پرنیان"، "مشق تنهایی"، "کلیات اشعار"، "رباعیات صاحب" ،"دوبیتی های صاحب"و.....و کتوب متعدد دیگری نیز درباب خوش نویسی و خط به نامه های "بوستان خط ، "گلستان خط" ، "گلزارخط "،و.....منتشر و در دسترس علاقمندان به شعر و خط و ادبیات قرار داده است.

وی در نمایشگاه خوشنویسی "نگاره های عشق" که بوسیله انجمن خوشنویسان ایران برگزار شده بود با کار تلفیقی خط و چوب شرکت نمود که تابلوی وی مورد توجه هیئت داوران قرار گرفته و جهت نگهداری در موزه ثبت گردید ،در سال 1378 در نمایشگاه قرآن با چند تابلوی تراشه چوبی شرکت نمود که مورد استقبال گسترده کارشناسان و بازدیدکنندگان قرار گرفت همچنین در سال 1380 تابلوی نفیس خوشنویسی برجسته اش معروف به «خط ناخنی» در جشنواره میراث فرهنگی رتبه اول را کسب نمود.

"صاحب"همچنین در هنر نگارگری و تذهیب نزد استاد "محسن آقامیری" مشغول کسب تجربه و تحقیق بود.

"خانه امید"

عمراست که خود راز خود آگان نکردیم

دل را خبر از فیض سحرگاه نکردیم

باآنکه دلیل ره ما شمع سخن بود

جز همرهی مردم گمراه نکردیم

تا آنکه به یک آه مکدر نشود دل

باسوز دو صد ناله یکی آه نکردیم

بی راهه برفتیم خود از فرط تغافل

ما فرق ره بادیه از چاه نکردیم

گفتیم که نزدیک بود خانه امید

پروا که خطرهاست در این راه نکردیم

چون پرتو خورشید رخش بر سرما بود

"صاحب"نظری جز که برآن ماه نکردیم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: